«ΕΚΕΙΝΟΙ ΔΕΝ ΕΚΑΜΑΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ»
Τα παιδιά που έζησαν τον αγώνα του 1955-’59
προσπαθούσαν να καταλάβουν τι συνέβαινε.
Ο
Χριστάκης Ταπακούδης αποφοίτησε από το Κλασσικό του Α’ Γυμνασίου Πάφου το 1965
με άριστα. Μπήκε, μετά από εξετάσεις, στη Νοσηλευτική Σχολή από όπου αποφοίτησε
τέλος του 1967. Σαν Νοσηλευτής εργάστηκε πολύ λίγο γιατί κατάφερε, μετά από
εξετάσεις να προσληφθεί στο Νοσοκομειακό Εργαστήριο του Γενικού Νοσοκομείου
Λευκωσίας. Σπούδασε, με υποτροφία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας στο
Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού και έκαμε ειδικότητα στις μεταγγίσεις
αίματος στο γνωστό « PELLIKAN B.T.B» του Δουβλίνου με υποτροφία του Συμβουλίου
της Ευρώπης. Είναι, επίσης κάτοχος ειδικού διπλώματος για την αιμοδοσία και τις
μεταγγίσεις του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου.
Η
υπηρεσία του υπήρξε ευδόκιμη. Υπηρέτησε από τα πιο χαμηλά μέχρι τα πιο ψηλά πόστα
του Κλινικού Εργαστηρίου, διετέλεσε προϊστάμενος των Εργαστηρίων Λεμεσού,
Λάρνακας και Λευκωσίας και αφυπηρέτησε σαν Επιθεωρητής. Η πιο μεγάλη του
προσφορά, όμως, ήταν στην αιμοδοσία όπου εργάστηκε για τριάντα ολόκληρα χρόνια
σαν Υπεύθυνος της Τράπεζας Αίματος. Εκεί είχε προσφέρει τον καλύτερο του εαυτό,
εξαντλώντας τις γνώσεις, την πείρα και τις πλούσιες εμπειρίες του.
Ήταν
από τους ιδρυτές της Συντονιστικής Επιτροπής Αιμοδοσίας και Διαφώτισης, της
ομάδας των εθελοντών, πού ανέβασαν την εθελοντική αιμοδοσία σε τόσο ψηλά
επίπεδα για τα οποία δίκαια η Κύπρος υπερηφανεύεται.
Ο
Χριστάκης Ταπακούδης πρωτοστάτησε επίσης στη δημιουργία και εγκαθίδρυση του Αντιανεμικού
Συνδέσμου, του Συνδέσμου Προσφοράς Αιμοπεταλίων και τού Καραϊσκάκιου Ιδρύματος
για δότες μυελού των οστών. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Αντιλευχαιμικού Συνδέσμου
και της Παγκύπριας Οργάνωσης Αποκατάστασης Αιμορροφιλικών, της οποίας μάλιστα
διετέλεσε αντιπρόεδρος για είκοσι σχεδόν χρόνια. Εκείνο, όμως, για το οποίο,
δίκαια υπερηφανεύεται πιο πολύ, ο Χριστάκης Ταπακουδης ήταν η επιστημονική
αναβάθμιση πού πέτυχε, μαζί με τους συναδέλφους του.
Σήμερα ο Χριστάκης Ταπακούδης σαν συνταξιούχος, αφιερώνει τον
ελεύθερο του χρόνο στη συγγραφή βιβλίων ένα όνειρο ζωής που από νεαρής ηλικίας
είχε ξεκινήσει, αλλά δεν μπόρεσε να συνεχίσει καθώς ένεκα των πολλών
υποχρεώσεων ως εκ της θέσεως του σαν υπεύθυνος της Τράπεζας αίματος Κύπρου επιφορτώθηκε, και με ζήλο εργάστηκε να φέρει εις πέρας.
Το πρώτο βιβλίο της συγγραφικής του δουλειάς που
εκδόθηκε φέρει τον τίτλο «ΕΚΕΙΝΟΙ ΔΕΝ ΕΚΑΜΑΝ
ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ». Πρόκειται για μια τετραλογία τεσσάρων τόμων έκαστος 600 σελίδων,
που αναφέρεται στον αγώνα της Χλώρακας και στη συμμετοχή του χωριού στον αγώνα
του 1955-1959, έτσι όμως όπως τον είδαν και τον έζησαν τα παιδιά εκείνης της
εποχής. Πως έβλεπαν δηλαδή και πως αντιλαμβάνονταν τα όσα διαδραματίζονταν σε
μια τόσο έντονη περίοδο.
Σκιαγραφεί
και περιγράφει όσα είδε μέσα από τα μάτια της παιδικής του ηλικίας, μιας εποχής
που έλαβαν δράση γεγονότα και καταστάσεις ηρωικές, αλλά και πένθιμες, καθώς
συνέβησαν πράξεις πατριωτικές αλλά και δόλιες, πράξεις τιμής και αναίρεσης.
Είναι μια διήγηση που συνεπαίρνει τον αναγνώστη, καθώς περιγράφει τις δράσεις
και τις αντιδράσεις, αλλά κυρίως τα συναισθήματα των ανθρώπων της εποχής
εκείνης του απελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου από τους Άγγλους αποικιοκράτες.
